بسیاری از ورزشکاران از روی حس کنجکاوی اقدام به استفاده از داروهای غیر مجاز می‌کنند، شوق شهرت طلبی و عنوان پرستی بر مصرف این گونه مواد دامن می‌زند و در این میان کسی نیست تا آنان را از خطرات بالقوه کشنده این گونه مصارف نابجا آگاه سازد.
ورزشکارانی که روزانه چندین ساعت تمرین می‌کنند لازم است تا مواد مورد نیاز سوخت و ساز بدن خود را تامین کنند. البته تامین تمامی نیازهای متابولیکی پایه بدن از طریق مصرف غذاهای پر پروتئین و انواع میوه‌ها امکان پذیر است. این در حالی است که همه افراد و ورزشکاران توانایی تهیه یک غذای گرانقیمت را ندارند، بنابراین برخی ورزشکاران گاهی به فکر استفاده از مکمل‌هایی که عضله ایجاد کرده یا ظاهرشان را به اصطلاح روی فرم می‌آورند، می‌افتند ولی تا چه حد با شیوه کار و تاثیر این مواد بر بدن‌شان آشنا هستند؟
بسیاری از ورزشکاران از روی حس کنجکاوی اقدام به استفاده از داروهای غیر مجاز می‌کنند، شوق شهرت طلبی و عنوان پرستی بر مصرف این گونه مواد دامن می‌زند و در این میان کسی نیست تا آنان را از خطرات بالقوه کشنده این گونه مصارف نابجا آگاه سازد.داروهای محرک ورزشی کدامند؟
داروهای محرک ورزشی در ۵ دسته اصلی طبقه بندی می‌شوند؛ عبارتند از: استروئیدهای آنابولیک، داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی، داروهای قلبی عروقی، داروهای ویتامین‌دار و پروتئین ساز و داروهای متفرقه.
استروئیدهای آنابولیک پرمصرف‌ترین داروی محرک در بین ورزشکاران است و از همان موقعی که قدرت پروتئین سازی این دارو شناخته شد، مصرف آن به‌طور وسیع گسترش یافت. دکتر «ویلیام تیلور» (از مشاوران کمیته المپیک ایالات متحده) در خصوص این دارو‌ها می‌گوید: اگر کودکی را با ترکیبی از هورمون رشد و استروئیدهای آنابولیزان پرورش دهند غولی با قد ۲ متر و ۲۵ سانتیمتر و۱۶۰ کیلو وزن از آب در می‌آید. دومین گروه داروهای محرک بعد از ترکیبات استروئیدی، محرک‌های سیستم اعصاب هستند. از میان این دارو‌ها، پرمصرف‌ترین آنها آمفتامین، استریکنین، کافئین و کوکائین هستند. ترکیبات فوق بیشتر در رشته‌های دوومیدانی و دوچرخه سواری که لازم است ورزشکار مسافت طولانی را طی کند مصرف و استعمال آنها باعث می‌شود که ورزشکار احساس خستگی نکرده و از طرف دیگر با بالا بردن سطح آگاهی و هوشیاری ذهنی، قدرتش را در حین مسابقه دوچندان می‌کند.
گروهی دیگر از داروهای مصرفی که جزو سفره رنگین دارویی ورزشکاران کلیه رشته‌های ورزشی وحتی مردم عادی است، ترکیبات ویتامین‌دار است که در اشکال مختلف و به اسامی متفاوت، توسط شرکت‌های دارویی مختلف تولید می‌شود. اغلب این دارو‌ها در سال‌های پس از انقلاب در ایران وجود داشتند ولی اکنون به سختی در دسترس قرار می‌گیرند. از جمله: امنی بیونتا، سوپرادین، جورال پروتئین، ژروبیون، کپسول یونی کاپ، نئو سیتامین و....
آیا مصرف مکمل‌ها قانونی است؟
بسیاری از مواد موجود در مکمل‌های غذایی برای ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات ممنوع بوده و جزو موارد دوپینگ محسوب می‌شوند. بنابراین مراقب باشید که اشتباهاً از مکملی استفاده نکنید که باعث محرومیت شما از ورزش شود و برچسب روی مکمل را با دقت مطالعه کنید تا بدانید واقعاً چه چیزی در این مکمل وجود دارد.
آیا مصرف مکمل برای ورزشکاران ضروری است؟
با وجودی که مکمل ممکن است قانونی باشد، لازم است تعیین کنید که آیا واقعاً به آن نیاز دارید. به عنوان مثال، در بسیاری از دوندگان مسافت‌های طولانی میزان ذخایر آهن پایین است و می‌توانند از مکمل آهن بهره ببرند ولی در صورتی که ذخایر شما طبیعی باشند، این مکمل برای شما ضروری نیست. کراتین ممکن است برای ورزشکاران درگیر در ورزش‌های قدرتی تا حدی ارزشمند باشد ولی در صورتی که یک ورزشکار استقامتی هستید نیاز به آن ندارید و عوارض جانبی احتمالی آن توجیه پذیر نیست. این مطلب را همیشه در نظر داشته باشید که هیچ رژیم غذایی وجود ندارد که موجب قهرمانی یک ورزشکار عادی شود. فقط رژیم غذایی صحیح و منطقی، شرایط را برای حداکثر آمادگی جسمانی و انجام مطلوبی فعالیت مهیا می‌کند.
داروهای محرک و مکمل‌های غذایی چه عوارضی دارند؟
ادامه این خبر در سایت کلینیک دندانپزشکی زهره
